Imajina ezazue etxeko sofan etzanda zaudetela, lasai-lasai, lan ordu nekagarrien osteko patxadan. Telebista piztuta daukazuen arren, ez diozue kasu handiegirik egiten. Konpainia apur bat izatearren besterik ez baitaukazue piztuta, denbora-pasan.
Bat-batean, inolako abisurik gabe, amatatu egiten da telebista. Itzali egiten dira argiak. Eta zuek, izututa edo kezkatuta behintzat bai, balkoira irteten zarete zer gertatu den jakitearren. Auzo guztian egin ote du argindarrak huts?
Ez diozue galderari erantzunik aurkitzen. Horren ordez zuen etxe aurrean, airean flotatzen ari den espaziuntzi borobil bat baizik. Argi koloretsuek inguratzen dute, bueltaka ari da. Baina zentroan duen foku indartsu batez zuen portalean bertan dagoen estralurtar bat argitzen du.
Segituan, goiko ateko tinbrea entzuten duzue. Beldurrez baino gehiago, jakin-minez, atera joan eta ireki beste erremediorik ez daukazue, ateak ez baitauka behazulorik.
Zer galdetuko zeniokete estralurtarrari?:
-Nor zara?... nondik zatoz?... nolakoa da zure mundua?... zoriontsuak al zarete zure planeta horretan?
Orain, inor ez dadila larritu arren – esan zuen irakasleak - gizaki guztiz berezi eta misteriotsu bat aurkeztu nahi dizuet. Misteriotsua eta zeharo ezezaguna. Berari zuzendu ahal izango dizkiozue pentsaturiko galdera denak.
Eta irakasleak, guztion harridurarako, gutunazal zahar batzuk banatu zizkigun, zeintzuk barnean ispilu txiki batzuk zekartzaten. Eta horrela, aurretiaz prestaturiko galdera guzti haiek, ispiluetan isladatzen ziren izaki berezi, misteriotsu eta ezezagun haiei galdetu genizkien.
-Pablo Navarro-
No comments:
Post a Comment