Egilea: Michel Houellebecq
Izenburua: Lanzarote
Editoriala: Anagrama
Orrialdeak: 94
Eleberri labur honetan, gabonzahar gaua urtero bezain aspergarria izango delako ziurtasuna du protagonistak, eta asperdura hori gainditzeko, lurralde urrunetara ihes egitea okurritzen zaio. Diru eskasiak eta lurralde musulmanei dien gorrotoak Lanzarotera bidaliko dute Houellebecq bera besterik izan ezin daiteken pertsonaia nagusia.
Bertan, Bruselasen polizia den Rudirekin osatuko du harremana, tipo lotsatia dena eta bizitzarekin nahikoa desesperaturik dagoena. Eta nola ez, titi marduldun alemaniar parea izango ditu bidailagun, opor Houellebecquiar batzuk ezinbesteko duten gatz eta piper direna.
Irlaren deskribapen geologikoak argazki eder batzuk ditu osagarri Anagramako edizio honetan. Eta hazpegi geologikotik aparte, alde sozialaren erradiografia ere egiten du, hippyei eta techno erdi-modernoei dien maitasuna erakutsiz. Honetaz gainera, genetika, pedofilia, turismo sexuala eta talde sektarioei egiten die aipamen Houellebecqek, nire ustez “Plataforma” liburuaren zunda izan nahi izan zuen liburu honetan.
Kontutan hartzekoa da lagun duen Fernando Arrabali egiten dion keinua. Eta frantsesetik ingelesera pasatzeko gaitasunak atentzioa ematen badu ere (“You look a nice girl. May I lick your pussy?”), askoz ere atentzio handiagoa ematen du edizio ingelesaren portadak. Besterik gabe, goza ezazue Houellebecqen maisulanen aperitibo den honekin.
Informazio gehigarria:
http://www.houellebecq.info/espanol.php3
